26 ágúst, 2008

Heilræði

Þegar börn eru farin að spyrja stanslaust um sama hlutinn og það fer í taugarnar á þér þá skaltu svara einhverju algerlega út í hött. T.d

Harpa Mjöll: Hvað heitiru? (í 378sta skiptið)
Þú: Ég heiti Harpa Mjöll
Harpa Mjöll: Nei, ég heiti Harpa Mjöll! (alveg þvílíkt hneyksluð)
Þú: Nú? Hvað heiti ég þá?
Harpa Mjöll: Þú heitir Jens (í mínu tilfelli).

Eða
Harpa Mjöll: Hvenær kemur Mamma/pabbi/afi/amma til að sækja mig (í 128sta skiptið).
Þú: Þau ætla ekkert að koma, þú kemur heim með mér.
Harpa Mjöll: Ha?, nauts. Ég á heima hjá mömmu/pabba/afa/ömmu.
Þú: Ekki lengur, nú áttu heim hjá mér.
Harpa Mjöll: Nei þau koma á eftir.
Þú: Nú? Hvenær?
og þá fylgir ræða um hvenær þau koma (eftir hádegismat, eftir hvíld, eftir innigarð o.s.frv.).

Mun þetta valda þeim sálrænum skaða í framtíðinni? Iss það hafa engar rannsóknir verið gerðar á því.

Í USA var keypt ýmiss varningur, er ég mjög sáttur við hana Bellu McIntosh, nýja viðhaldið mitt og nýja hunangið mitt sem ég eignaðist eftir hörð slagsmál við Amish stúlku í Ohio (nálægt Berlin) er alveg yndislegt. 

Síðan ein mynd í lokin, hámenning í USA

Engin ummæli:

Skrifa ummæli