Hor og Hægðir

Af hverju má ég ekki tala um þetta efni? Hvað er við saur og slím sem fær fólk til að missa matarlyst og segja "ojjj"?

Ég hef lengi velt mér upp úr þessu. Það skíta allir og þá fá allir hor í nös. Hver kannast ekki við tilfinninguna þegar allt nefið er fullt af allskonar viðbjóði og síðan þegar þú snýtir þér þá fer alveg geðveik slumma í tisjúið?

Samt er sagt ojj....

AÐ hafa hægðir, að skíta er eðlilegur gangur í mannslíkamanum. Þetta er jafn eðlilegt og að anda! Auðvitað er saur "skítugt" fyrirbæri og það mundi engin vilja að maður gengi í saurugum fötum eða klíndi saur á næsta mann. En það má ekki tala um það.

Væri nú ekki gaman að geta sagt
"Djöfull voru hægðirnar sérstakar í morgun, fyrst kom geðveikt mikið af lofti og síðan komu margir svona litlir hnoðrar út, allir svona einstakir, ekki klesstir saman. Það var spes"
Eða
"Ég hata þegar þetta gerist, ég fór á klósettið áðan og maginn var enn eina ferðina að stríða mér. Þetta kom eins og sprenging og gusaðist út um allt á setuna og alles. Var svona 5 mín og þrífa drulluna í burtu"

Síðan er horið

Ég hef áhuga á hori. það er nóg af því í nefinu á mér og þegar ég snýti mér þá kíki ég á hvað kom mikið og hvernig það lítur út. Alveg ferlegt að þegar fólk sé mig gera þetta þá fær það svona "þú ert viðbjóðslegur" svip. Sem er ekkert gaman. Þetta er hluti af líkamanum mínum, ekki kannski alveg eðlilegt... en þetta er skárra en taka skeið af saur og skoða hann, er það ekki?

Já það væri nú fallegur heimur ef hann væri fullkominn.