Roleplay

Árásin á Poisson 2. hluti

Jæja nóg um pedóa og annað niðurdregið efni. Tölum aðeins um roleplay.

Hjartað barðist í brjósti hans þegar hann gekk eftir stígnum. Það var að draga að kvöldi, alveg eins og hann vildi það. Menn hans gengu á eftir honum. Herinn hans hugsaði hann með sér stoltur, 800 manns sem fylgdu hans skipunum. Fyrsta herferðin hans þar sem hann stjórnar.

Hann vissi að annað hvort mundi hann ganga út sem sigurvegari eða deyja. Það var ekkert þarna á milli. Sigur eða Dauði.

Óvinur hans var víst kvennmaður og miskunarlaus í þokkabót. Hafði drepið um 200 óvopnaða menn sem höfðu gefist upp. Félagar hans. Hann hafði aldrei að vísu hitt þá og þeir höfðu slæmt orðspor á sér. En samt. Engin ætti að komast upp með þetta.

En vegna bardagans við Rísandi Sól þá gátu þeir ekki sent neinn her. 800 mans og síðan voru leigðir einhverjir skítugir Orkar. Hann vonaði að Orkarnir mundu ekki svíkja hann. Ef þeir gerðu það þá myndi hann deyja hérna strax í nótt. Glettin örlög, að treysta Orkum fyrir lífi sínu. Honum fannst þess vegna að hann gæti kastað Connent upp á líf sitt.

Samkvæmt upplýsingunum sem hann hafði þá höfðu þeir um 1400 manna her. Mjög vel þjálfaðan og síðan galdramenn. Engin vissi hvaðan þeir komu og engin hafði tíma til að athuga það. Hann sjálfur vissi ekki einu sinni hvers vegna í nafni St.Girds hann var staddur þarna, af hverju þetta gæti ekki beðið þangað til að hitt málið væri leyst.

En þetta var hans stóra tækifæri, tækifærið til að sýna fjölskyldunni hans að hann væri efni í hershöfðingja. Gera syni sína stolta af sér.

Hann var svo niður sokkin í sinar hugsanir að það þurfti að kalla á hann tvisvar svo hann fór að taka eftir því að það var her í skóginum. Menn hans fóru að vera órólegir. En hann sagði undirmönnum sínum að róa sig. Hann hefði búist við þeim.

En honum var samt órótt. Herin hans var næstum því búin að ganga framhjá þeim án þess að taka eftir þeim. Hann lét herinn stoppa og gekk fram ásamt sínum helstu ráðgjöfum. Á móti honum kom kvennmaður. "Jæja nú erum við jöfn" hugsaði hann "1400 á móti 1400 og síðan orkarnir til að bæta aðeins á vogarskálarnar". Hann byrjaði að finna fyrir þessum ilmi sigurs.

Barnagirnd

Meira um barnaníðinga

Ég held að ég sé ekki með mjög upplífgandi umræðuefni þessa dagana. En maður verður að losna við það sem maður er að hugsa.

Ég er búin að vera frekar sorgmæddur vegna fréttarinnar sem ég sagði frá í gær. En það er erfitt að skýra hvers vegna. En ég ætla reyna segja ykkur vegna hvers.

Það merkilega með barnaníðinga að það hefur verið fundið geðsjúkdómur sem kallast barnagirnd (Pedophilia) sem lýsir sig í því að einstaklingurinn er fullur ranghugmynda um börn og kynlíf. ef þú lest um geðklofa sem gera glæpi (fremja morð o.s.frv.) þá hugsar þú ekki fyrst um eld og brennistein. Þú veist að þessi einstaklingur er veikur og hann þarf hjálp.

Hver er þá munurinn milli manns sem þjáist af barnagirnd og manni sem þjáist af ofsóknarbrjáluðum geðklofa? Þeir framkvæma glæpi og eru þá ekki með réttu ráði. Það á að hjálpa svona mönnum.

En síðan kemur twistið... menn sem framkvæma kynferðisglæpi á börn greinast sjaldnast með barnagirnd. Ég las einu sinni að aðeins 3% gerenda greinast með þessa geðveilu. Meirihluti einstaklingana framkvæma þessa glæpi eru með skerta siðferðiskennd og eru undir einhvers konar álagi. Ég hef lesið líka að það er ólíklegt að þeir framkvæmi þennan glæp tvisvar.

Auðvitað eiga allir sem framkvæma svona glæpi vera sakfeldir. Það á að koma í veg fyrir að þeir gera svona aftur. Ég er viss um að það sé hægt að koma í veg fyrir að flestir kynferðisglæpamenn framkvæmi glæpina aftur. Með réttri aðstoð og meðferð.

En þeir sem eru greindir með barnagirnd á að loka inni að eilífu að minnsta kosti. Þeir eru eiginlega ólæknandi.

En síðan komum við að þessum einstaklingi sem framdi sjálfsmorð. Var hann greindur með barnagirnd. Var hann ein af þessum 3%? Ég veit það ekki og miðað við hvernig DV höndlar málið þá efast ég um það. Þau hafa ekki birt nafn einstaklingsins eða fjallað um hann á neikvæðan hátt. Ég held að það sé vegna þess að einstaklingurinn neitaði alltaf sektinni. En hann var dæmdur og tel ég það hafa verið góður dómur og mjög fordæmisgefandi. En ég held að Þessum einstaklingi hafi verið hægt að hjálpa og koma honum í þjóðfélagið aftur. Kannski hefði hann þurft að flytja til annarra landa til að geta verið óáreittur en ég held að það hefði verið hægt að koma í veg fyrir að hann hefði framkvæmt svona glæpi.

Ég hef kynnst barnaníðingum sjálfur í gegnum störf mín. Tveimur einstaklingum sem frömdu báðir alvarlega glæpi. Maður veit auðvitað aldrei hvort að þeir munu gera þetta aftur. En í þessum tilvikum þá finnst mér það ólíklegt.

Á maður að gefa glæpamönnum annan séns? það sem mér finnst sorglegt að í þessu tilviki sem ég las um í gær þá er það ekki hægt.

Fréttir

Fréttir

Fyrir tveimur dögum birtist frétt í fjölmiðlum þar sem var sagt frá því að maður var dæmdur fyrir kynferðisofbeldi gagnvart fósturdóttur sinni. Með samförum og þukli sem stóð yfir í nokkurn tíma. Dæmdur líka fyrir að káfa á vinkonu hennar. Þær voru um 14 ára.

Hann fékk þriggja ára fangelsi og þarf að borga yfir miljón í skaðabætur. Sögunni fylgdi að það var mikill þrýstingur frá móður og geranda um að draga málið til baka. En hún hélt áfram með málið.

Í dag kom lítil grein um að gerandinn hafði fundist á heimili sínu. Hafði tekið sitt eigið líf.

Ég finn bara til sorgar. Gagnvart báðum aðilum.

Bækur

Tvær Bækur

The Bad Beginning: Book the first er fyrsta bókin í Series of unfortunate events. Bók þar sem næstum því ekkert gott gerist í. Systkini sem missa foreldra sína og eru send til hryllilegs ættingja sem vill fá arfinn þeirra. Auðlesin og þrælskemmtileg bók. Höfundinum Lemoney Snicket tekst að mynda skemmtilega stemmingu í bókinni þar sem maður vonast eftir því að hlutirnir gangi upp hjá þessum systkinum en maður veit að það mun ekki gera það. Það eru komnar 11 bækur út í þessum bókaflokki og myndin er á leiðinni. Þannig að það er margt til að hlakka til.

Abarat eftir Clive Barker er barnabók. Hún er barnabók í þeim skilningi að söguhetjan Candy er barn og er alger hetja. En þetta er efni í góða martröð fyrir hvaða barn sem er. Clive Barker er mjög skemmtilegur höfundur og ef þú hefur ekkert lesið eftir hann þá ættir að taka upp einhverja bók eftir hann. En Clive Barker er ekki barnabókarhöfundur. Heldur er hann hryllingsbókahöfundur og leikstjóri nokkurra hryllingsmynda, sjá nánar um kvikmyndaferilinn.
Sá sem hefur lesið eitthvað eftir Clive Barker sé strax einkennin hans. Skrýtnar sögupersónur og hryllingur. Það er á köflum sem maður efast um að þessi bók eigi eitthvað erindi í hugarheim barna. Lík barin í duft, persóna sem dregur sverð úr líkama sínum, galdramaður sem myrti félaga sína í svefni, vondi kallin sem lenti í því að segja orðið ást og amma hans saumaði munninn hans saman, verur sem eru búnar til úr skinnum o.fl ofl. Þvílíkar furðuverur sem sjást sjaldan í bókum.
En bókin er frábær. Hann er að leita á slóðir Harry Potters en býr til annan heim með göldrum, furðuverum o.fl. Hugmyndaflugið er ótrúlegt og atburðarásin er hröð og spennandi.

Mæli með þeim báðum.

Halli sem spilari

Spilapælingar

Ég á að fara spila í kvöld. Hann Halli Dökk ætlar að taka Hunter fyrir, þar sem ég spila hin geðveika Postman. Frábær karakter sem er jafn geðveikur og það er skemmtilegt að spila hann. Er einstaklingur sem eltist við vampýrur og hann útrýmir þeim á allan mögulegan og ómögulegan máta. Er líka eftirlýstur fjöldamorðingi.

En það er eitt sem setur ljótan blett á þetta. Ég er hættur að fíla hvað hann Halli tekur kæruleysislega á hlutunum. Við erum búnir að reyna að koma saman spilasession í nokkrar vikur og alltaf hefur eitthvað komið uppá. Hann Halli kvartar mikið undan þessu og ég skil hann mjög vel. Málið er að við vorum búnir að setja saman session í kvöld og ætluðum að hittast klukkan átta. Síðan segir hann að hann muni koma seint. Rétt eftir átta og í síðasta lagi klukkan níu. Allir sem þekkja manninn vita að hann mun koma klukkan níu í fyrsta lagi (ef við erum heppin) en mjög líklega mun hann koma hálftíma of seint.

Þessu nenni ég varla. Ég nenni varla að bíða eftir að við byrjum að spila í svona tvo klukkutíma og síðan verða alltaf meira pirraður eftir því sem tímanum líður.

Fjallasýn

Útsýni

Ég sit og bíð eftir að sýslumaðurinn muni svara símanum. Dandie Warhols eru í hátölunum. Horfi út og sé beint yfir faxaflóinn. Ég er með skrifborð sem er með útsýni til Norður. Horfi eiginlega beint á Höfða og síðan yfir hann beint á Akrafjall. Sé í hornið á Esjunni.

Þetta er rosalega fallegt útsýni í dag. Alveg ótrúlegt. Ekki ský á himnum.

Það eina sem skemmir þetta er sú staðreynd að gluggarnir eru grútskítugir.

Shotgun justice

Shotgun justice

Réttarkerfi? Til hvers er það? Er það til þess að refsa mönnum? Er verið að taka þá úr umferð svo þeir eru ekki hættulegir samfélaginu lengur? Er verið að uppfylla einhverja hefndarþörf? Er verið að endurmennta þá svo þeir hætta þessum glæpum?

Ég held að flest réttarkerfi reyni að uppfylla þessi skilyrði. Spurningin er bara forgangsröðun. Forgangurinn ætti að vera að endurmennta þá. Með því þá myndi þeir koma út sem nýtir þjóðfélagsþegnar og við ættum í lítilli hættu að þeir framkvæmdu glæpina aftur.

En að mínu áliti þá er það alls ekki forgangurinn. Heldur er verið að refsa mönnum og og uppfylla hefndarþörf. Sumir glæpamenn eru settir í fangelsi og þegar þeir sleppa út, þá er alveg vitað að þeir framkvæmi glæpina aftur. Það er bara ekki hægt að hafa þá lengur inni, vegna refsiramma.

Það eru búnar að heyrast margar raddir sem segja að réttarkerfið er að taka vægt á kynferðisglæpamönnum, þeir sleppa út eftir 1-3 ár ef þeir sitja inni á annað borð. Barnaníðingar fá nokkur ára fangelsi og hvað gerist þegar þeir sleppa út. Menn sem eru greindir með barnagirnd eru taldir nánast ólæknanlegir. Barnagirnd, að mig minnir, er persónuleikaröskun og það þarf að breyta persónuleikanum til að "lækna" svoleiðis geðveilu (sem er næstum ómögulegt). Það er auðvitað ekkert fylgst skipulega með þeim, því það mundi brjóta mannréttindi mannsins... þó að við vitum að þessi menn munu framkvæma glæpina aftur.

Er þá ekki réttlætanlegt að nokkrir aðilar taki sig saman og aflífi svoleiðis menn? Ef þú hefur hund sem er með hundaæði þá tekur þú hann bakvið skúr og drepur hann. Hann er hættulegur umhverfinu og það mætti ekki leyfa honum að ganga lausum. Réttarkerfið er að bregðast og við viljum vernda okkur. Ef réttarkerfið breytist þá er þetta auðvitað alveg óþarfi. En þangað til... eigum við bara að láta svona menn ganga lausa?

Væri þetta ekki bara gert í þágu mannúðar?

baktal

Baktal

Helgin var djölli góð, fyrir utan það að ég er með frunsu og eitthvað í hálsinum. Föstudagskvöldið var eytt í Landnemaspilið og bjór með Leif og konu hans. Á laugardaginn hitti ég Halla og Hlölla og við horfðum á spólu saman. Sunnudagurinn fór í þrif, heimsókn til Jóa og vídeogláp um kvöldið hjá Dóu.

En ástæðan fyrir þessum skrifum er sá orðrómur að það sé verið að baktala mig í einum ákveðnum hóp. Ég hef alltaf vitað svo sem að það hlýtur að vera talað um mig. Ég er ekki beint að falla í kramið hjá öruglega mörgum einstaklingum. Ég hef alltaf haldið í þá trú að þeir sem baktala mig þekkja mig ekki nógu vel. En það er ekki í þessu tilfelli.

En ég er svo sem ekki saklaus af neinu sjálfur. Ég hef talað um fólk, illa, án þess að það geri sér grein fyrir því (það vona ég allavega). En það er alltaf leiðinlegt að komast að þessu. En satt að segja þá kemur mér þetta ekkert á óvart þegar maður hugsar um það. En það er auðvitað ekki víst að þetta sé rétt..... yeah sure...

Se la vie.

Veikindi???

Held að ég sé að verða veikur

Ég fór á tónleika í gær, Dúndurfréttir á gauknum. Alveg frábær hljómsveit sem gaman er að hlusta á. Eftir tónleikana fór ég heim og lyktaði eins og öskubakki á Kleppi.

Vildi ekki vekja herbergisfélaga og fór því ekki í sturtu, klæddi mig úr öllu og skreið upp í rúm. Hafði báða gluggana opna. Vaknaði síðan í morgun í skítakulda, ber og skjálfandi eins og hrísla.

Tók auðvitað sængina og lyfti henni fyrir ofan höfuð og lá þar stutta stund. Fór síðan í vinnuna. Líður hálf-illa. Er eitthvað slappur og lúin. Er að gera helling af klaufamistökum í vinnunni og þetta fer eiginlega versnandi.

Ég er er líka byrjaður að vorkenna sjálfum mér voða mikið, þannig að þið þurfið þess ekki (ég veit... er svo óeigingjarn).

Síðasta önnin

Leit að ritgerð

Ég var að leita að ákveðnari ritgerð sem ég gerði fyrir um 4 árum síðan. Ég tók upp kassa með öllu svoleiðis dóti og fór að gramsa í honum. Dró upp verkefni sem ég gerði á lokaönninni minni í Háskólanum. Var eiginlega mappa með þremur verkefnum í.

Síðasta önnin mín í háskólanum.... önnin sem ég var í tveimur áföngum og ritgerðinni. Vann aldrei í ritgerðinni, kláraði aldrei lokaverkefnið fyrir einn áfangann (og þar af leiðandi féll ég í honum) og fékk 5 í hinum áfanganum. Vann eitthvað hroðalegt lokaverkefni nokkrum dögum fyrir frest skiladaginn (skiladagurinn var komin og farin og ég var búin að fá frest).

Áfanginn hét námskráarfræði og námsefnisgerð. Mjög áhugverður og með mjög skemmtilegan kennara. Ég fann möppuna sem ég notaði í þeim áfanga. Ég fór að fletta í henni og las gagnrýni kennarans á lokaverkefnið mitt í fyrst skiptið. Kláraði áfangann fyrir tveimur árum síðan en hafði aldrei lesið þetta áður. Þegar ég var búin með lesturinn þá velti ég fyrir mér af hverju ég hafði fengið svona háa einkunn. Ég las líka verkefnin og þau voru hroðaleg. Unnin augljóslega á einhverju spani, engin yfirlestur (og allir sem lesa þessa síðu reglulega vita hvað það þýðir). Engin heimildavinna og einfaldlega hræðilega unnið. Ég fékk hátt fyrir eitt verkefnið og það var nemendafyrirlestur þar sem aðrir nemendur gáfu einkunn.

Ég átti skilið að falla í þessum áfanga (fékk líka lang lægstu einkunnina í samanburði við aðra nemendur). Ég man líka ekkert eftir þessari önn. Hún er öll í einhverri móðu. Man eftir einum og einum atburði en ég hef á tilfinningunni að ég hef eytt mestum tímanum mínum á netinu, í spilerí, að horfa á video o.s.frv.

Það vöknuðu satt að segja ekki góðar tilfinningar þegar ég var að rifja þetta upp. Minningar um tilfinningadoða og tilgangsleysi. Það var svona hálft ár síðan ég hætti á Buglinu, sem að ég held það starf hafi skilið eftir djúp ör á sálinni og þetta var líka tíminn þar sem ég var að hugsa um að hætta með sambýliskonunni.

Ekki beint sá skemmtilegasti tími sem ég hef upplifað. Vildi helst hverfa burt, vera ekki til, vissi að ég var að særa sambýliskonuna og valda kennurunum vonbrigðum. Allt var einhvervegin bragðdauft og leiðinlegt. Vildi helst gleyma því að ég væri andandi og starfandi.

En ég fann ekki hina ritgerðina.. djö....

Kynfræðsla

Kynlíf og kynfræðsla

Í Dv í dag er flennistór fyrirsögn sem segir "Íslendingar byrja yngstir í heimi að stunda kynlíf". Síðan er rætt um könnunina sem var á Durex.com. Ég ætla nú ekkert að fara ræða um aðferðafræðilegan galla á þessari könnun, þrátt fyrir að það sé efni í heilan pistil. Heldur ætla ég að benda á þá skemmtilegu staðreynda að það er ekki kostur að byrja að stunda kynlíf snemma. Nema ef þið teljið það vera kostur að stunda frekar kynlíf án smokks, auknar líkur á getnaði og kynsjúkdómum, auknar líkur á fóstureyðingum o.fl.

Þetta eru vísbendingar um að eitthvað slæmt sé í gangi hérna á Íslandi.

Viðskiptafræðingar

Mig langar að öskra...

Er þreyttur og pirraður. Var að stjórna í gær og það gekk alls ekki nógu vel. Var bara ekki nógu vel upplagður.

Langar á fund á eftir en er frekar hræddur við hann. Langar ekki að lenda í mótlæti. Veit að hugmyndin mín mundi grafa undan starfi einnar manneskju sem mig langar ekkert að grafa undan.

Er síðan að fara skrifa ritdóm með dreng. Ritdómurinn er um bók sem að mínu áliti er tómt bull. Alger froða sem er ekki í neinum tengslum við raunveruleikan. Er líka af þessu skemmtilega marki brennd að hún er einhliða. Bara sagt frá þeim rannsóknum og hugmyndum sem styðja þeirra kenningar. Hvernig er hægt að skrifa ritdóm um bók sem ég myndi helst vilja úthúða fyrir fíflaskap og fávitahátt?

Í vinnunni á að ráða nýja manneskju og það eru búnar 3 stúlkur að sækja um. 2 viðskiptafræðingar og síðan einhver lítið menntuð manneskja. Ég vil fá þessa sem er ekki viðskiptafræðingur. Hver er tilgangur viðskiptafræði? Það er að græða peninga. Fólk sem vill mennta sig en veit ekkert til hvers og það eina sem það veit er það að það vill fá peninga. Ég held að það sé ekkert gaman að vinna með svoleiðis fólki. Sjit.. þetta er fordómar.

Leikurinn

TMN - The mafia Network

Eins og ég sagði ykkur fyrir svolitlu síðan þá er ég búin að vera hooked á einum leik í töluverðan tíma. Í dag þá ætlaði ég að athuga soldið (get my fix) og þá var dauður. Einhver hafði drepið mig.

Ég bjó til nýjan acount og komst að því að YoshaX hafði drepið mig. Ástæðan? Var sú að ég var í Network sem hafði einhvern tíman stungið hann og hans vini í bakið. Gerðist löngu fyrir mína tíð. Þetta network er líka dautt. Þeir eltu uppi alla í því og eru að útrýma þeim. Ég og foringinn vorum þeir fyrstu til að falla.

RIP SIVAR

Heimurinn

Hvernig heimurinn virkar.

Enn einn pistilinn um hvað heimurinn er vondur

Við lifum í heimi blekkinga. Hefðir? Hvað eru hefðir? Hefðir skota að ganga í pilsum, hvað er það gamalt? Það er mesta lagi 200 ára gamalt. Eitthvað sem við höldum að hefur verið í gangi í mörg hundruð ár. Bara blekking.

Þjóðir. Hvað er það gamalt. Það er líka um 200 ára. Það var ekki svona mikil þjóðerniskennd fyrir það. Á síðustu 200 árum hefur mannfólkinu einbeitt sér að því að skipta sig niður í flokka. Mynda sér sterkari hópa. Búa sér til hefðir sem eru orðnar það stórar að við höldum að þær séu órjúfandi hluti af okkar lífi.

Blekking

Hafið þið velt fyrir ykkur Rómaveldi? Stærsta veldi á sínum tíma sem samtímamenn héldu að mundi standa sterkt í þúsundir ára? Maður heyrir stundum að ástæðan fyrir því að það hafi fallið er sú að þeir voru með málaliða og hermenn frá nýlendum í sínum herjum.

Ég heyrði í gær skemmtilega staðreynd. Í Bretlandi eru flestir nýir hermenn fá gömlu nýlendulöndunum, jamaica, Indlandi o.s.frv. Í BNA eru flestir hermenn komnir frá fátæku fólki.

Síðan er sagt að við lærðum af mistökum... hehehehe...

The mafia network

Leikur á netinu.

Ætli það meigi ekki kenna ákveðnum hlut minni fjarveru hérna. TMN eða the Mafia Network.

Heilalaus forum leikur á netinu. Já ég er alveg hooked á þessu leik. Komin nokkuð langt og er meira segja komin með stöðu í gengi. En ég veit alveg að ef ég drepst þá mun ég ekki fara aftur í leikinn.

En ég get bara ekki hætt.