Reynsla

Merkilegt hvað sum reynsla fylgir manni lengi. Óþægilegar tilfinningar, hræðsla, ótti, efasemdir, hatur, reiði.

Hinar virðast falla í gleymsku. Maður man frekar hæðnisorðin sem sögð voru fyrir 10 árum síðan heldur en hrósið sem maður fékk í gær. Dýr sem hefur verið lamið og felur sig út í horni. Ógnvaldurinn er löngu horfin en samt er það ennþá að fela sig.

Mistökin sem maður gerði í staðin fyrir það sem gekk vel. Ósigrana í staðin fyrir sigrana. Verkkvíði í staðin fyrir verklokagleði.

Svona festist með reynslu. Slæmri reynslu. En afhverju er góða reynslan svona lengi að ýta þessu út?

Eða er ég kannski bara að eiga slæman dag?